| dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την έννοια του φρόνιμου ανθρώπου στον Αριστοτέλη και τα βασικά χαρακτηριστικά του. Ο Αριστοτέλης, όπως αναφέρεται και στην εισαγωγή, ήταν ιωνικής καταγωγής και γεννήθηκε το 384 π. Χ στη μικρή πόλη Στάγιρα. Κατά τον Αριστοτέλη, προκειμένου να γίνει κάποιος αγαθός, πρέπει να ανατραφεί καλά και να αποκτήσει με την άσκηση καλές συνήθειες. Η ανατροφή αυτή δεν είναι μόνο έργο της οικογένειας ή των δασκάλων αλλά κυρίως της « πόλης». Αυτόν τον ρόλο της πόλης υπογραμμίζει όταν λέει ότι « οι νομοθέτες καθιστούν ενάρετους τους πολίτες με τον «εθισμό». Επιπλέον, ο Αριστοτέλης χωρίζει τα άτομα από άποψη ηθικής υπόστασης σε τέσσερις βαθμίδες : α) ακόλαστος, β) ακρατής, γ) εγκρατής, δ) φρόνιμος. Συγκεκριμένα, ο φρόνιμος, δεν επιθυμεί τα πράγματα τα οποία εναντιώνονται στο «λογιστικόν». Αυτός, χάρη στις ικανότητές του είναι σε θέση να εκτιμά, από ηθική άποψη, τις πράξεις που απαιτούνται σε κάθε περίπτωση. Φρόνηση και ηθική αρετή συνυπάρχουν στον φρόνιμο άνθρωπο. Στη συνέχεια, η φρόνηση είναι η μεσότητα μεταξύ δυο ακραίων καταστάσεων και θεωρείται ως μια από τις βασικότερες διανοητικές αρετές, αλλά και βασικό στάδιο φιλοσοφικής ανάπτυξης στα Ηθικά του Σταγειρίτη φιλοσόφου. Όσον αφορά τον φρόνιμο άνθρωπο, είναι αυτός ο οποίος θα ακολουθήσει την διαδικασία της «βούλευσης», εξετάζοντας με το νου του όλες τις παραμέτρους και τους σχετικούς παράγοντες προκειμένου να φτάσει στο συμπέρασμα σχετικά με το τι θα πράξει. Επιπροσθέτως, για τον φρόνιμο άνθρωπο η αρετή είναι η μεσότητα, που στην προκειμένη περίπτωση παρουσιάζεται με πολυτελείς μορφές, δηλαδή η μεσότητα υφίσταται αναφορικά με την ποσότητα του οίνου, για παράδειγμα, που πρέπει να πιει ο φρόνιμος. Ο οποίος, δια της βούλησής του, φθάνει στο τέλος, στο σκοπό, που είναι η απόλαυση του οίνου, η ψυχική και σωματική τόνωση. Τέλος, είναι σημαντικό να σημειωθεί, ότι η φρόνηση είναι το κέντρο της ηθικότητας εκ του γεγονότος ότι σχετίζεται με τις αρχές των πρακτών.
The project below discusses the meaning of the wise person and its basic traits, according to Aristotle. Aristotle, as in the introduction is referred, was an Ionian and he was born in 384b.C in the small town of Stagira. As he said, for someone to bewise, has to be wisely up brought and obtaingood habits throoygh practice (ergon). This upbringing is an assignment, not only for the parents and teachers but mainly for the city-state (“polis”). This polis’ role is bolded when he says that “lawmaker set decent citizens through “addiction”. Furthermore, Aristotle divides people, from moral perspective, into four grades a) dissolute b) intemperate c) abstinent d) virtuous. Specifically, the virtuous person does not desire that things that go against reason. This person, because of his skills, is able to assess, from moral perspective, the suitable activities in each occasion. Prudence and ethical virtue coexist to the virtuous man. Afterwards, prudence is the mean among two extremes and is considered to be as one of the basic intellectual virtuous. It is also, a basic step in the philosophical progress of the Stagirian philosopher. The virtuous man is the one who follows the procedure of deliberation, examining with reason all the parameters and the relative factors, so as to come to a conclusion of the way he will act. Moreover, for the good man, virtue is the mean, which in the specific occasion appears in luxurious forms, that is, mean exists in regard of the quantity of wine that a virtuous man can drink. He, himself, through deliberation, comes to the end, to the aim which is the wine enjoyment, mental and corporal rejuvenation. It is important to remark that “phronesis” and “phronimos” (that is prudence and prudent) is the centre of vertuw after the established fact and goes in accordance with the principles of the one who acts. It is ,also, the climax of the moral life and we can identify it with the conscious ethics, decision and act | en_US |
