Από την Όλυμπο Καρπάθου στα Πλατανάκια Σερρών: έμμεσες ομοιότητες και μορφοκλασματική αυτο-ομοιότητα

Abstract

Το τοπίο είναι αποκαλυπτικό. Μαζί με το ανθρώπινο σώμα είναι η βασική πηγή οντολογικών αληθειών. Η εργασία αυτή είναι ένα ταξίδι στην ιστορία των τόπων (Πλατανάκια Σερρών, Όλυμπος Καρπάθου) και των ανθρώπων, μια εργασία για την ιστορία περισσότερο κι όχι μια ιστορική εργασία. Μία υποψία ερμηνείας της βαθύτερης πραγματικότητας, μέσα από την άμεση εμπειρία της παλλόμενης αλήθειας του τόπου. Μία απόπειρα προσέγγισης της αλήθειας των πραγμάτων, της αρχής κάθε ύπαρξης, του «κατ’ αλήθειαν βίου». Μιας αλήθειας η οποία, συνειδητά ή όχι, διαρκώς μετατρέπεται, συμπληρώνεται και αλλάζει, προκειμένου να παραμείνει ζωντανή και αναλλοίωτη μέχρι την οριστική της ανατροπή. Και πάλι από την αρχή. Όπως ακριβώς δεν φοβάται να αλλάξει η παράδοση και ο ζωντανός πολιτισμός. Οικονομούν το χώρο για να συνυπάρξουν τα αντίθετα, σε ένα αιώνιο τώρα. Επιβιώνουν με τη δημιουργία κι όχι με τη διατήρηση/συντήρηση. Μένουν ίδιοι αλλάζοντας ή καλύτερα αλλάζουν για να μπορέσουν στην ουσία να παραμείνουν ίδιοι. Η γραμμή της σκέψης που συνδέει υπόρρητα τους δύο τόπους ενδιαφέροντος είναι κι αυτή ίδια. Συγκροτεί ένα πολιτισμικό φράκταλ, που επιστρέφει όμοιο και επαναλαμβάνεται οριζόντια στους τόπους και κάθετα στο χρόνο. Η ιδιότητα αυτή στη γεωμετρία των φράκταλ λέγεται αυτοομοιότητα. Η θεωρία των φράκταλ, μαζί με τη θεωρία του χάους, την κβαντική φυσική και την ασυμπτωτική ανάλυση, αποτελούν ένα μεθοδολογικό εργαλείο για μια πρώτη προσέγγιση και ερμηνεία του κόσμου. Landscape is revealing. That, along with the human body, constitutes the fundamental source of ontological truths. This paper is a journey through the history of places (Platanakia village in Serres, Olympos village in Karpathos Island) and people, a paper mostly on history itself rather than a history paper. An interpretation glimpse of the inner reality, through the immediate experience of the vibrand truth of a place. It is an attempt to reach the truth of the matters, the very beginning of existence, of actually living in truth. A truth that, conscientiously or not, is constantly altered, completed and changed, so that it remains alive and yet uncorrupted, integral yet to its final reversal. And over again, in exactly the same manner, that a living culture and tradition is undaunted by change. Opposites dwell interweavingly the place in order to co-exist in eternal nownes. They endure through creation rather than through mere conservation. They remain the same by changing or rather they change so that they remain substantially the same. The underlining thought that binds implicitly those two places of interest is also the same. It forms solidly a cultural fractal, that keeps on returning identical and repeats itself horizontically in places and vertically in time. In fractal geometry this very property is called self-similarity. The fractal theory along with the chaos theory, the quantum physics and the asymptotic analysis constitute a methodological tool for this paper.