Εκπαίδευση έξω από το σχολείο, μέσα στο μουσείο. Η περίπτωση του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας

Abstract

Η μουσειακή αγωγή δύναται να παρέχει εκπαίδευση «έξω» από τις αίθουσες του σχολείου. Η κατάκτηση της γνώσης, η ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων, η καλλιέργεια της ψυχής, η βιωματική μάθηση, η δημιουργικότητα, η συνεργασία, η απουσία κριτικής σκέψης είναι κάποια από τα ελάχιστα χαρακτηριστικά και συγχρόνως πλεονεκτήματά της. Το παιδί βιώνει το παρελθόν και επιχειρεί σύζευξη με το παρόν, εκφράζεται δημιουργικά χωρίς δισταγμούς και περιορισμούς, η φαντασία του αναπλάθεται και δημιουργεί το δικό του κόσμο, με αντικείμενα του χτες και το δυναμικό του σήμερα. Κύριο μέλημα αποτελεί η ανάδειξη του Μουσείου ως μια εναλλακτική λύση αγωγής στην «πηγή του κακού» όπως υπογραμμίζει ο Dewey αναφερόμενος στην παθητική στάση του μαθητή απέναντι στην εκπαίδευση (Dewey, 1980). Έπειτα, ένα ακόμη μέλημα το οποίο αναπτύσσεται είναι η προβολή της μέγιστης σημασίας των μουσειακών προγραμμάτων στην προσχολική ηλικία και η ανάγκη τους για ενσωμάτωση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Museum pedagogy gives you the opportunity to provide education “outside” the classrooms. Acquisition of knowledge, the development of skills, cultivation of the spirit, learning by acting and doing, creativity and absence of critical thinking are some of its characterists and benefits at the same time. The child lives the past and tries to connect it with the present, expresses himself creatively without any hesitations and limitations his imagination is reconstruded and he creates his own words with past objects and the dynamic of today. The main objective of the Museum is the alternative pedagogical solution to where the problem has started as Dewey refers to the passive attitude of the student towards education. Furthermore, another objective is the major importance of the museum programs in pre- school age and their need for integration in the educational system.