Η χρήση των Κοινωνικών Ιστοριών στην εκπαίδευση παιδιών με διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ)

Abstract

Η παρούσα πτυχιακή εργασία είχε στόχο την εκπόνηση της έρευνας σχετικά με την Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή του αυτιστισμού και πιο συγκεκριμένα με την προσέγγιση της εκαυδευτικής μεθόδου και περαμβάσεως δηλαδή τις Κοινωνικές Ιστορίες στην εκπαίδευση των παιδιών με ΔΑΦ.

Μια Κοινωνική Ιστορία είναι μια στρατηγική που χρησιμοποιείται συχνά για να διδάξει κοινωνικές δεξιότητες σε παιδιά με αναπηρίες. Είναι μια μη καταναγκαστική προσέγγιση που παρουσιάζει κοινωνικά σχήματα και κανόνες στα παιδιά με τη μορφή σύντομης ιστορίας. Αυτή η στρατηγική θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να διδάξει μια σειρά κοινωνικών και συμπεριφοριστικών εννοιών, όπως η πραγματοποίηση μεταβάσεων, η αναπαραγωγή ενός παιχνιδιού και η μετάβαση σε ένα ταξίδι(Bellini,2009). Είναι ευρέως γνωστό ότι τα άτομα με αυτιστική διαταραχή παρουσιάζουν σοβαρά ελλείμματα δυο εκ των οποίων είναι η κατανόηση των καταστάσεων και γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στην καθημερινότητα καθώς και η αδυναμία στις κοινωνικές τους δεξιότητες. Βάσει αυτής της ανασκόπησης η προσεκτική προσέγγιση του θέματος έγινε με την μέθοδο της βιβλιογραφικής έρευνας, ξένης και ελληνικής. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής προσέγγισης είναι η μελέτη της χρήσης και της μεθόδου των Κοινωνικών Ιστοριών στην εκπαίδευση των παιδιών με αυτιστική διαταραχή. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, έγινε η προσπάθεια καταγραφής και συλλογής πληροφοριών μέσω της λεπτομερής βιβλιογραφικής έρευνας για την παρουσίαση της εκπαιδευτικής προσέγγιση των σύντομων αυτών ιστοριών. Ακόμη, διερευνήθηκε η αποτελεσματικότητα αυτών των ιστοριών στην εκπαίδευση των ατόμων με αυτσιτική διαταραχή και κατα πόσο η προσέγγιση αυτή συμβάλλει αποτελεσματικά ή όχι στη βελτίωση της κοινωνικής κατανόησης και των κοινωνικών δεξιοτήτων των ατόμων με αυτισμό. Ακολούθως, η πτυχιακή εργασία παρουσιάζει στο πρώτο μέρος το θεωρητικό υπόβαθρο του Αυτισμού και επακολούθως, στο δεύτερο μέρος της έρευνας στοιχεία και αποτελέσματα που προέκυψαν σχετικά με την χρήση αυτών των ιστοριών στην εκπαίδευση αλλά και στην ζωή των παιδιών με αυτισμό, με σκοπό την βελτίωση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και των κοινωνικών τους δεξιοτήτων. This dissertation was aimed at the development of research on the Diffuse Developmental Disorder of autism, and more specifically the approach of the method of development and the passing of the Social Stories in the education of children with ASD. A Social Story is a non-coercive approach that presents social concepts and rules to children in the form of a brief story. This strategy could be used to teach a number of social and behavioral concepts, such as making transitions, playing a game, and going on a field trip.(Bellini,2009) Based on this review the careful approach of the subject was done by the method of bibliographical research, foreign and Greek. The purpose of this research approach is to study the use and method of Social Story in the education of children with autistic disorder. In order to achieve this, an attempt was made to record and collect information through detailed bibliographic research to present the educational approach of these short stories. We have also explored the effectiveness of these stories in educating people with autistic disorder and whether this approach contributes effectively or not to improving the social understanding and social skills of people with autism. Subsequently, the dissertation presents the theoretical background of Autism in the first part and subsequently, in the second part of the research, the results and results that have been obtained concerning the use of these stories in education and in the life of children with autism in order to improve the social interaction and social skills.