Συνθήκες εργασίας και διδακτικές πρακτικές Νηπιαγωγών στην περίοδο 1970-1990: μια προσέγγιση προφορικής ιστορίας

Abstract

Η διερεύνηση των συνθηκών εργασίας και των παραγόντων οι οποίοι επηρεάζουν τα επίπεδα επαγγελματικής ικανοποίησης των εκπαιδευτικών αποτελεί βασικό ζήτημα στην προσπάθεια ανύψωσης της ποιότητας του προσφερόμενου εκπαιδευτικού έργου κάθε κοινωνίας. Η έρευνα αυτή αξιοποιεί, μέσω συνεντεύξεων, τις προφορικές ιστορίες συνταξιούχων νηπιαγωγών που δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο της εκπαίδευσης την περίοδο 1970-1990. Πιο συγκεκριμένα, διερευνάται η συσχέτιση της παιδαγωγικής και διδακτικής τους κατάρτισης με την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού τους έργου και το βαθμό δυσαρέσκειας ή ικανοποίησης για το επάγγελμά τους, ο τρόπος με τον οποίο οι νηπιαγωγοί της συγκεκριμένης περιόδου προσεγγίζουν τον επαγγελματικό τους ρόλο σε σχέση με τους σκοπούς της εκπαίδευσης, μέσα στο πλαίσιο εμπειριών και διαπροσωπικών σχέσεων της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας. Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας φανερώνουν μέτρια έως υψηλά επίπεδα επαγγελματικής ικανοποίησης των εκπαιδευτικών, σημαντικό παράγοντα της οποίας αποτελεί η φύση του επαγγέλματος τους και ακολούθως τα δημοσιοϋπαλληλικά χαρακτηριστικά του. Επίσης, προκύπτει η αντίληψη των νηπιαγωγών της περιόδου 1970-1990 σχετικά με την συμβολή της διδακτικής εμπειρίας ως ουσιαστικής παραμέτρου στην αποτελεσματικότητα του έργου του εκπαιδευτικού, έναντι της παιδαγωγικής κατάρτισης, όπως αυτή παρεχόταν από τους φορείς εκπαίδευσης και συνεχιζόμενης κατάρτισης.

The investigation of the working conditions and the factors that affect teachers’ job satisfaction levels, is a key issue in the effort to elevate the offered educational work’s quality of every society. This research reclaims, through interviews, the oral histories of retired kindergarten teachers that have been active in the field of education during the period 1970-1990. More specifically, the correlation between the pedagogical and didactic training is associated with the efficiency of their educational work as well as the degree of either their dissatisfaction or satisfaction regarding their profession, the way in which the kindergarten teachers of this period manage to adapt their professional role with relation to the purposes of education within the context of interpersonal experiences and their career relationships. The findings of this survey show moderate to high levels of the teachers’ job satisfaction, a significant factor of which is the nature of their profession and subsequently the civil service features. In addition, an apparent perception of kindergarten teachers occurs, of the period between 1970-1990 regarding the contribution of the teaching experience as an essential parameter in the effectiveness of the educational work, towards teacher training, as provided by their education and continuing training providers.