Η επίδραση της φυσικής αγωγής σε μαθητές στο φάσμα του αυτισμού: Μία πιλοτική παρέμβαση

Abstract

Η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) είναι μια αναπτυξιακή αναπηρία που πλήττει 1 στα 68 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων). Τα παιδιά με ΔΑΦ έχουν ελλείμματα στην επικοινωνία και τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις και τείνουν να επιδεικνύουν επαναλαμβανόμενες και περιοριστικές συμπεριφορές. Αν και οι κινητικές δεξιότητες δεν αποτελούν μέρος των διαγνωστικών κριτηρίων για ΔΑΦ, μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με ΔΑΦ παρουσιάζουν συχνά ελλείμματα στην κινητική απόδοση και στον έλεγχο των δεξιοτήτων. Η φυσική αγωγή (PE) είναι ένα σχολικό περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά με ΔΑΦ μπορούν να βελτιώσουν το τρέχον επίπεδο της κινητικής απόδοσης καθώς και να αποκτήσουν νέες δεξιότητες. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει την επίδραση της φυσικής αγωγής σε μαθητές στο φάσμα του αυτισμού. Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε στο ειδικό δημοτικό σχολείο Φλώρινας μέσω μιας πιλοτικής παρέμβασης. Με την παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε εκπαιδευτική παρέμβαση σε ένα κορίτσι ηλικίας 9 ετών με ΔΑΦ. Ειδικότερα, με γνώμονα το ότι η σύγχρονη ερευνητική βιβλιογραφία έχει εστιάσει στη σχέση της φυσικής αγωγής με τον αυτισμό, κύριο σκοπό της έρευνας αποτέλεσε η ανίχνευση του βαθμού συσχέτισης της φυσικής άσκησης μέσω της παρέμβασης με την βελτίωση της συμπεριφοράς, της κοινωνικότητας και των δεξιοτήτων του παιδιού με αυτισμό. Τα συμπεράσματα από τις παρεμβάσεις επέδειξαν ότι η μαθήτρια μου σε κάποιες δραστηριότητες ανταποκρίθηκε πολύ καλά, σε κάποιες άλλες ανταποκρίθηκε λιγότερο και σε άλλες δεν ανταποκρίθηκε καθόλου. Οι δραστηριότητες που τις κέντρισαν το ενδιαφέρον ήταν αυτές που περιείχαν τρέξιμο, χορό ,μίμηση κινήσεων. Δεν έδειξε ενδιαφέρον για το ποδήλατο που είχαμε στο γυμναστήριο ούτε στο να τοποθετεί σε σειρά τις εικόνες μια ιστορίας. Επέδειξε μια ικανότητα στα μαθηματικά , επιδείχνοντας καλό μνημονικό, σωστό μέτρημα και αντιστοίχιση των αριθμών σε δραστηριότητες που τις ζητήθηκαν , χωρίς όμως να μπορεί να ανταποκριθεί στην ομαδοποίηση. Η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) είναι μια αναπτυξιακή αναπηρία που πλήττει 1 στα 68 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων). Τα παιδιά με ΔΑΦ έχουν ελλείμματα στην επικοινωνία και τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις και τείνουν να επιδεικνύουν επαναλαμβανόμενες και περιοριστικές συμπεριφορές. Αν και οι κινητικές δεξιότητες δεν αποτελούν μέρος των διαγνωστικών κριτηρίων για ΔΑΦ, μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με ΔΑΦ παρουσιάζουν συχνά ελλείμματα στην κινητική απόδοση και στον έλεγχο των δεξιοτήτων. Η φυσική αγωγή (PE) είναι ένα σχολικό περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά με ΔΑΦ μπορούν να βελτιώσουν το τρέχον επίπεδο της κινητικής απόδοσης καθώς και να αποκτήσουν νέες δεξιότητες. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει την επίδραση της φυσικής αγωγής σε μαθητές στο φάσμα του αυτισμού. Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε στο ειδικό δημοτικό σχολείο Φλώρινας μέσω μιας πιλοτικής παρέμβασης. Με την παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε εκπαιδευτική παρέμβαση σε ένα κορίτσι ηλικίας 9 ετών με ΔΑΦ. Ειδικότερα, με γνώμονα το ότι η σύγχρονη ερευνητική βιβλιογραφία έχει εστιάσει στη σχέση της φυσικής αγωγής με τον αυτισμό, κύριο σκοπό της έρευνας αποτέλεσε η ανίχνευση του βαθμού συσχέτισης της φυσικής άσκησης μέσω της παρέμβασης με την βελτίωση της συμπεριφοράς, της κοινωνικότητας και των δεξιοτήτων του παιδιού με αυτισμό. Τα συμπεράσματα από τις παρεμβάσεις επέδειξαν ότι η μαθήτρια μου σε κάποιες δραστηριότητες ανταποκρίθηκε πολύ καλά, σε κάποιες άλλες ανταποκρίθηκε λιγότερο και σε άλλες δεν ανταποκρίθηκε καθόλου. Οι δραστηριότητες που τις κέντρισαν το ενδιαφέρον ήταν αυτές που περιείχαν τρέξιμο, χορό ,μίμηση κινήσεων. Δεν έδειξε ενδιαφέρον για το ποδήλατο που είχαμε στο γυμναστήριο ούτε στο να τοποθετεί σε σειρά τις εικόνες μια ιστορίας. Επέδειξε μια ικανότητα στα μαθηματικά , επιδείχνοντας καλό μνημονικό, σωστό μέτρημα και αντιστοίχιση των αριθμών σε δραστηριότητες που τις ζητήθηκαν , χωρίς όμως να μπορεί να ανταποκριθεί στην ομαδοποίηση. Autism Spectrum Disorder (ASD) is a developmental disability that affects 1 in 68 children in the United States (Centers for Disease Control and Prevention). Children with ASD have deficits in communication and social interactions and tend to exhibit repetitive and restrictive behaviors. Although motor skills are not part of the diagnostic criteria for ASD, studies have shown that people with ASD often have deficits in motor performance and skill control. Physical education (PE) is a school environment in which children with ASD can improve their current level of motor performance as well as gain new skills. The purpose of this study is to examine the effect of physical education on students in the autism spectrum. This study was carried out at the special primary school of Florina through a pilot intervention. In this study, an educational intervention was attempted in a 9-year-old girl with ASD. In particular, in view of the fact that modern research literature has focused on the relationship between physical education and autism, the main purpose of the research was to detect the degree of correlation between physical exercise through intervention by improving the child's behavior, sociability and skills. with autism. The conclusions from the interventions showed that my student in some activities responded, in others she responded less and in others she did not respond at all. The activities that piqued their interest were those that included running, dancing, imitating movements. He showed no interest in the bike we had in the gym or in placing pictures of a story in order. He demonstrated an ability in mathematics, demonstrating good memory, accurate measurement and matching numbers to required activities, but without being able to respond to grouping.