Μία μετα-ανάλυση επιστημονικών άρθρων σε σχέση με την κώφωση ως μορφή διγλωσσίας: ζητήματα κουλτούρας και γραμματισμού

Abstract

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη της έννοιας της κώφωσης ως μορφής διγλωσσίας και των μέσων, τεχνικών και τρόπων εκπαίδευσης των παιδιών με προβλήματα ακοής. Στόχος ήταν να πραγματοποιηθεί μία αντικειμενική προσέγγιση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας με τα προβλήματα ακοής υπό το πρίσμα της διγλωσσίας ώστε να γίνει μία σύνθεση και κριτική ανάλυση των αποτελεσμάτων και να διαπιστωθούν αξιόλογα συμπεράσματα. Σύμφωνα με τη δίγλωσση-διαπολιτισμική προσέγγιση, τα άτομα με προβλήματα ακοής θεωρούνται μέλη μιας ξεχωριστής "κοινότητας", στο πλαίσιο της οποίας διδάσκονται δύο γλώσσες, τη νοηματική και την εκάστοτε καθομιλουμένη, με την αξιοποίηση των κινήσεων των χεριών, των ματιών, του προσώπου, του κεφαλιού και ολόκληρου του σώματος. Όπως οι ακούοντες δίγλωσσοι, έτσι και τα άτομα αυτά συμμετέχουν, είτε περισσότερο είτε λιγότερο, στην καθημερινή ζωή δύο διαφορετικών "κόσμων": του κόσμου των Κωφών και τον κόσμο των ακουόντων. The purpose of this thesis is to study the concept of deafness as a form of bilingualism and the tools, techniques and methods of education used on children with hearing impairment. The aim was to perform an objective approach to the current literature regarding people with hearing problems in the light of bilingualism for the purpose of forming a composition and critical analysis of the results and establishing meaningful conclusions. According to the bilingual-intercultural approach, people with hearing impairment are considered as members of a distinct "community" under which two languages are being taught, the sign language and the respectice vernacular, by utilizing hand, eye, face, head and whole body movements. Just as the hearing bilingual people, so these individuals participate, either more or less, in the daily life of two different "worlds": the world of the Deaf and the hearing world.