Το κλάδεμα της ελιάς και η επίδρασή του στην καρποφορία

Abstract

Η ελιά είναι από τα αρχαιοτέρα καλλιεργούμενα δένδρα στον κόσμο, πρωτοεμφανίστηκε στα ανατολικά παραλία της Μεσόγειου και από εκεί εξαπλώθηκε και κυριάρχησε σε όλη την Μεσογειακή λεκάνη. Είναι ένα αειθαλές δένδρο με αντοχή στην καταπόνηση και της ξερικές συνθήκες. Χρόνια τώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των καλλιεργουμένων εκτάσεων ελιάς καλλιεργείται με ξεπερασμένες μεθόδους και εσφαλμένες αντιλήψεις. Το κόστος παραγωγής πλέον είναι αρκετά υψηλό, αυτό σε συνδυασμό με την χαμηλή απόδοση των καλλιεργειών ανά στρέμμα το κέρδος είναι μικρό για τον παραγωγό. Η επιτυχία μιας δενδροκομικής καλλιέργειας ξεκίνα από την εγκατάσταση της. Η ποικιλία, οι αποστάσεις φύτευσης, το σχήμα της κόμης του δέντρου και η ορθή εφαρμογή των καλλιεργητικών πρακτικών είναι παράγοντες που θα καθορίσουν την απόδοση της καλλιέργειας, ειδικά αν όλα αυτά συνδυαστούν με την μηχανοποίηση. Πάρα τις προσπάθειες για εξέλιξη του κλάδου, ακόμα παρουσιάζονται προβλήματα που αφορούν την παραγωγή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην καλλιέργεια ελιάς είναι παρενιαυτοφορία, δηλαδή η μη σταθερή απόδοση της παραγωγής κάθε χρόνο. Αυτή είναι μια φυσιολογική διαταραχή που προκαλείτε λόγο της εξάντλησης των θρεπτικών στοιχειών που βρίσκονται μέσα στο δέντρο. Το πρόβλημα αυτό φαίνεται ότι μπορεί να περιοριστεί και να αποφευχθεί με το ανάλογο κλάδεμα.