| dc.description.abstract | Η σημερινή κοινωνία, παρόλη την εξέλιξη και τον εκσυγχρονισμό της, παρατηρούμε πως έχει την τάση να μην ξεχνά και να μη διαγράφει πετυχημένα πεπερασμένα ρητορικά δημιουργήματα. Και φυσικά σε αυτό οφείλεται και η τωρινή πολιτική και κοινωνική στασιμότητα, στην οποία βρίσκεται το έθνος μας. Γι’ αυτό τον λόγο λοιπόν, παρακολουθούμε τα διάφορα ρητορικά τεχνάσματα, τα οποία κατάφεραν να γίνουν διαχρονικά και ένα είδος μίμησης για τους μεταγενέστερους. Ο Ισοκράτης παρόλο που θεωρούσε τον εαυτό του φιλόσοφο, συγκαταλέγεται στην ιστορία της ρητορικής. Μέσα στη διπλωματική εργασία εντοπίζουμε τις διαφορές εκείνες που τον διαχώρισαν από τον μεγαλύτερο αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο του 4ου αιώνα π.Χ., Πλάτωνα. Η φιλοσοφική αδυναμία του Ισοκράτη, οφείλεται στις συμβάσεις του είδους που υπηρετούσε, μιας και η φιλοσοφία του εκφράζονταν μέσα από τη ρητορική πειθώ. Οι αντιλήψεις που εξέφραζε επαινούσαν τα αποτελέσματα και όχι τις προθέσεις. Η επίμονή του στην αποτελεσματικότητα του λόγου, ως ομιλίας, επιχειρήματος ή λογικής, μόνο σε κοινωνικό ή προσωπικό πλαίσιο επιτυχίας και απτών αποτελεσμάτων οφείλεται στην προσκόλλησή του στην παραδοσιακή ηθική και στην αντίληψη ότι οποιαδήποτε ἀρετὴ ή κακία έπρεπε να εκδηλώνεται και να κρίνεται μέσα στον πολιτικό βίο της πόλης. Ο Ισοκράτης ως υποστηρικτής της γραπτής παράδοσης, κατάφερε μέσα από τις δύο επιστολές Πρός Δημόνικον και Πρός Νικοκλέα, να διδάξει την αρετή και να μεταλαμπαδεύσει όλες τις παραδοσιακές και μη ηθικές αξίες της εποχής του. Αυτές οι αξίες και οι συμβουλές που διαβάζονται στους δύο λόγους, μελετώντας τη σημερινή πολιτική επικαιρότητα και την πολιτική γλώσσα, καταδεικνύονται διαχρονικές και επίκαιρες. Today's society, despite the development and modernization, we observe that it tends not to forget and not to delete successful finite rhetorical creations. And of course this explains the current political and social stagnation, in which our nation is. For this reason, we observe the various rhetorical tricks, which managed to become timeless and a kind of imitation for downstream. Isokrates although he considered himself a philosopher, he is considered in the history of rhetoric. In this essay we identify those differences that separated him from the principal ancient Greek philosopher of the 4th century BC, Plato. The philosophical weakness of Isocrates is found in the conventions that he serves, as the philosophy is expressed through rhetorical persuasion. The theories praise the results and not the intentions. The persistence of the effectiveness of language as speech, argument or logic, only in social or personal context of success and noticeable results due to his attachment to traditional morality and the idea that any virtues or malice should be manifested and considered in the political life of city. Isokrates as a supporter of the written tradition, managed through two letters Τo Dimonikon and To Nicocles, to teach virtue and to pass on all traditional and non-moral values of his time. These values and this advice, that are read in this two letters, studying the current political updates and political language, are demonstrated timeless and everlasting and also suitable for that time. | el_GR |
