| dc.description.abstract | Η σχολική πειθαρχία ως εξουσιαστική πρακτική, αφενός επιτελεί κοινωνικοποιητικό ρόλο για τη διασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας και αφετέρου συνιστά μηχανισμό διατήρησης των υφιστάμενων κοινωνικών δομών και της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η απείθαρχη συμπεριφορά των μαθητών/τριών αποκλίνει από το κανονιστικό πλαίσιο του σχολείου και αποτελεί μια μορφή αμφισβήτησης της σχολικής εξουσίας. Το πειθαρχικό σύστημα που εφαρμόζεται και ειδικότερα η ποινή της αποβολής, δε λειτουργεί μόνο ως μέσο καταστολής της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, αλλά αποτελεί στοιχείο διαμόρφωσης εξουσιαστικών σχέσεων.
Υπό αυτό το θεωρητικό πρίσμα, η παρούσα έρευνα επιχειρεί να μελετήσει τις αντιλήψεις μαθητών/τριών για τη σχολική πειθαρχία και την ποινή της αποβολής που εφαρμόζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως μέσο πειθάρχησης. Στην έρευνα συμμετείχαν έξι μαθητές ενός επαρχιακού Γυμνασίου της Θεσσαλονίκης. Ακολουθήθηκε η ποιοτική μέθοδος έρευνας, μέσω διεξαγωγής βιογραφικών συνεντεύξεων. Η ανάλυση των δεδομένων ανέδειξε τη σημαντικότητα της ποιότητας της σχέσης εκπαιδευτικών και μαθητών/τριών ως προς την εκδήλωση αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Χαρακτηριστικά του/της εκπαιδευτικού όπως η έλλειψη σεβασμού, η αυταρχικότητα και η μεροληψία, καθώς επίσης και η έλλειψη διαφοροποιημένης διδασκαλίας ενισχύουν αισθήματα αδικίας και θυμού στους/στις μαθητές/τριες, επιδρούν στην εμφάνιση απειθαρχίας και συμβάλλουν στην αναπαραγωγή εκπαιδευτικών ανισοτήτων. Η θεώρηση της ποινής της αποβολής ως αναποτελεσματικού μέσου πειθάρχησης, οδηγεί τους μαθητές στην πρόταση εναλλακτικών στρατηγικών για τη διασφάλιση της πειθαρχίας. Ο ρόλος του/της διευθυντή/ντριας, το εκπαιδευτικό σύστημα, το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, αλλά και τα ατομικά χαρακτηριστικά των μαθητών/τριών προσεγγίζονται ως παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη αποκλίνουσας συμπεριφοράς.
Τα ευρήματα αναδεικνύουν την ανάγκη επαναξιολόγησης του υφιστάμενου πειθαρχικού συστήματος, υπογραμμίζοντας τη σημασία επαναπροσδιορισμού της εκπαιδευτικής πολιτικής. Οι σύγχρονες εκπαιδευτικές πρακτικές οφείλουν να προσαρμόζονται στις κοινωνικές εξελίξεις, προάγοντας ένα πειθαρχικό πλαίσιο που ενισχύει την αυτοπειθαρχία, τη μαθητική ευημερία και παρέχει ισότιμη πρόσβαση σε ευκαιρίες μάθησης._________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________School discipline as an authoritative practice on the one hand serves a socializing role for the maintenance of social well-being and on the other hand constitutes a mechanism for preserving existing social structures and the dominant ideology. Students’ disruptive behavior deviates from the school’s normative framework and constitutes a form of challenging school authority. The disciplinary system that is applied, and particularly the use of suspension, not only functions as a means of suppressing undesirable forms of behavior, but also as a mechanism for shaping authoritative relationships.
In this theoretical context, the present study aims to investigate students’ perceptions of school discipline and the use of suspension as a disciplinary strategy applied in secondary education. Six students from a rural middle school in Thessaloniki participated in the study. A qualitative research method was employed, involving semi-structured interviews. Data analysis highlighted the importance of the quality of teacher-student relationship in terms of the manifestation of deviant behavior. Educator’s characteristics, such as lack of respect, authoritarianism and bias, as well as the absence of differentiated instruction, reinforce feelings of injustice and anger among students, affect the emergence of indiscipline and contribute to the reproduction of educational inequalities. The perception of suspension as an ineffective disciplinary method leads students to suggest alternative strategies for ensuring discipline. The role of the principal, the educational system, the family and social environment, as well as the individual characteristics of the students, are approached as factors that influence the development of deviant behavior.
The findings highlight the need to reassess the existing disciplinary system, underlining the importance of redefining educational policy. Modern educational practices should adapt to the social developments, promoting a disciplinary framework that fosters self-discipline, students’ well-being and provides equitable access to learning opportunities. | en_US |
