Το φαινόμενο της γυάλινης οροφής στη διοίκηση των οργανισμών. Εμπόδια, κίνητρα και επικοινωνιακές σχέσεις κατά τη διαδικασία ανέλιξης των γυναικών.

Abstract

Παρότι το ποσοστό των γυναικών σε ηγετικές θέσεις έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται σε ηγετικούς ρόλους ακόμα και σε οργανισμούς που εφαρμόζουν πολιτικές για την ελαχιστοποίηση των διακρίσεων στο χώρο της εργασίας. Η χαμηλή εκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις ευθύνης συνδέεται άμεσα με το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» και των συναφών μεταφορών που έχουν βιβλιογραφικά χρησιμοποιηθεί για να αποδώσουν τα προσκόμματα που συναντούν οι γυναίκες στην επαγγελματική τους εξέλιξη. Ο όρος «γυάλινη οροφή» αναφέρεται στα αόρατα και ορατά κωλύματα που αναστέλλουν την επαγγελματική ανέλιξη των γυναικών, ενώ τα «γυάλινα τείχη» μνημονεύουν την τοποθέτηση των γυναικών σε τμήματα, όπου δεν υπάρχουν προοπτικές για εξέλιξη. Δεν είναι εφικτό οι γυναίκες να θρυμματίσουν τη «γυάλινη οροφή», αν το «κολλώδες πάτωμα» τις συγκρατεί σε ένα εισαγωγικό επίπεδο και σε χαμηλότερη μισθολογική αμοιβή, ενώ οι «κυλιόμενες σκάλες» επιτρέπουν την γρήγορη άνοδο του ανδρικού φύλου σε θέσεις ηγεσίας ακόμα και στα επαγγέλματα που στερεοτυπικά θεωρούνται γυναικεία και υπερτερούν ως ανθρώπινο δυναμικό. Το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» αναφύεται στα περισσότερα κράτη και επαγγελματικούς τομείς, ενώ ο βαθμός έντασης διαφοροποιείται σε συσχέτιση με το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό υπόβαθρο. Εμπόδια που τροχοπεδούν την ανέλιξη των γυναικών αποτελούν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις των ρόλων των δύο φύλων, η κοινωνική αμφισβήτηση που καταλήγει σε προσωπική, η ανυπαρξία γυναικείων προτύπων και κυρίως η δυσκολία συγκερασμού οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων. Η κουλτούρα του οργανισμού που εστιάζει στην ισότητα των φύλων, το ενθαρρυντικό υποστηρικτικό περιβάλλον, η ανάγκη για αναγνώριση και προσωπική ανάπτυξη και οι φιλοδοξίες συνθέτουν τους κινητήριους μοχλούς για την ανέλιξη των γυναικών στην ηγεσία H γυναικεία διοίκηση διακρίνεται για τον προσανατολισμό της στον ανθρώπινο παράγοντα, την προαγωγή της ομοδασυνεργατικότητας, την καλλιέργεια των διαπροσωπικών σχέσεων και την παρακίνηση και ικανοποίηση του προσωπικού.