Η επίδραση της επικοινωνίας μεταξύ ασθενών Covid-19 και φροντιστών-άλλων μελών της οικογένειας

Abstract

Η έλευση της πανδημίας της COVID-19 είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν δραματικές αλλαγές στο χώρο των υπηρεσιών υγείας, όχι μόνο στον τρόπο που διαχειρίζονταν οι επαγγελματίες υγείας τα περιστατικά που νοσούσαν από τον ιό, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν η επικοινωνία αυτών με τους στενούς συγγενείς τους. Το γεγονός ότι ένας ασθενής με κορονοϊό κατά μέσο όρο νοσηλευόταν για 10-20 ημέρες σε συνθήκες απομόνωσης, αυτό και μόνο το γεγονός δυσκόλευε την επικοινωνία με τους οικείους του, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που τα άτομα ήταν μεγάλης ηλικίας, και δεν γνώριζαν καν πως να χειριστούν ψηφιακά μέσα όπως κινητά τηλέφωνα, tablets κλπ. Έτσι, το δύσκολο έργο της επικοινωνίας το αναλάμβαναν οι νοσηλευτές, οι οποίοι ήταν αυτοί που έπαιρναν τηλέφωνο στους συγγενείς για να τους ενημερώσουν για την πορεία υγείας των προσφιλών τους προσώπων. Μπροστά σε αυτή την δύσκολη κατάσταση η πλειοψηφία των νοσοκομείων, άνοιξαν τηλεφωνικές γραμμές, με σκοπό την ψυχολογική στήριξη των ασθενών αλλά και των συγγενών τους, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα δίαυλο επικοινωνίας. Το πρόβλημά στην συγκεκριμένη πανδημία ήταν πως κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, δεν υπήρχε καθόλου προσωπική επαφή με τους δικούς τους ανθρώπους, παρά μόνο μέσω τηλεφώνου. Γι’ αυτό και η πλειοψηφία των ατόμων που βγήκαν από το νοσοκομείο μιλούσαν για τη μοναξιά. Μάλιστα, οι παράγοντες που επηρέασαν αρνητικά σε μεγαλύτερο βαθμό, ήταν η απομόνωση αλλά και ο φόβος του για το τι θα γίνει στο μέλλον και τελικά καταφέρουν να επιζήσουν από αυτή την ασθένεια. Σκοπός της παρούσης ερευνητικής εργασίας είναι να μελετήσει την επίδραση της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων που υπήρξαν ασθενείς της COVID - 19 και του συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντός τους (φροντιστών), καθώς και την επίδραση αυτής στην ψυχολογία τους. Βέβαια, το γεγονός να μπορούσαν να συμμετάσχουν και οι οικογένειες στο σχεδιασμό φροντίδας του συγγενή τους, αναμφισβήτητα θα μείωνε τη στρεσογόνο κατάσταση που βίωναν εκείνη την περίοδο, δεδομένου ότι η παροχή φροντίδας προκαλεί σημαντικό άγχος από τη φύση της.