Διαχείριση της διαφορετικότητας στο χώρο εργασίας

Abstract

Η συνύπαρξη ετερόκλητου ανθρώπινου δυναμικού στο χώρο εργασίας αποτέλεσε την αφορμή για την παρούσα έρευνα. Συγκεκριμένα, πραγματεύεται τη διαχείριση της διαφορετικότητας μέσα στο εργασιακό περιβάλλον, τα θετικά στοιχεία, τις δυσκολίες αλλά και πολιτικές που εφαρμόζονται. Πρόκειται για ένα θέμα που διερευνήθηκε μέσω της βιβλιογραφικής ανασκόπησης και της εκπόνησης πρωτογενούς ποσοτικής έρευνας, που βασίστηκε σε ένα πλήρως δομημένο ερωτηματολόγιο, το οποίο προωθήθηκε προς συμπλήρωση σε εργαζομένους το ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Από την ανάλυση των ευρημάτων της έρευνας προσδιορίστηκε ότι το ζήτημα της διαφορετικότητας στους χώρους εργασίας, είναι υπαρκτό. Το εργασιακό περιβάλλον διαθέτει εργαζόμενους με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Η γενική πεποίθηση των ερωτώμενων είναι ότι, η διαφορετικότητα των εργαζομένων δεν αποτελεί αρνητική επιρροή και μπορεί να οδηγήσει σε καινοτόμες ιδέες και παραγωγικότητα στο χώρο εργασίας. Ωστόσο διαπιστώνεται ότι υπάρχει στη σκέψη και στη συνείδηση των ανθρώπων ένας διαχωρισμός για διάφορες πληθυσμιακές ομάδες. Οι επιχειρήσεις φαίνεται ότι διαθέτουν κανόνες και πρακτικές για θέματα απασχόλησης, σχέσεων εργαζομένων, καταπολέμηση των διακρίσεων και κάθε μορφή παρενόχλησης, ωστόσο δεν διαθέτουν κατάλληλες πολιτικές ενημέρωσης των εργαζομένων και εφαρμογής τους στο χώρο εργασίας. Σημαντική πηγή της προέλευσης της διαφορετικότητας αποτελούν οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, τα οποία ενισχύονται από την κουλτούρα, την πολιτική και τη δομή μιας επιχείρησης. Ο σεβασμός και η εκτίμηση της ταυτότητας του «Άλλου» είναι ζωτικής σημασίας για την αποδοχή της διαφορετικότητας και την καλλιέργεια ενός κλίματος αποδοχής. Αναγνωρίζοντας τη ρευστή φύση της ταυτότητας και εκτιμώντας τη διαφορετικότητα του «Άλλου», επιτυγχάνεται πιο εύκολα η σύσταση μιας κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς. Συμπερασματικά, η διαχείριση της διαφορετικότητας στον εργασιακό τομέα είναι δυνατόν να εφαρμοστεί μέσω της αλλαγής της κουλτούρας του φορέα, της ύπαρξης κατάλληλων στρατηγικών, της εκπαίδευσης – κατάρτισης του προσωπικού και της αξιολόγησης των ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού.